Τι μας επιφυλάσσει το 2013

Του  Γιάννη  Κοτόφωλου *

Πρόσωπα
οικεία, μου είπαν την περασμένη εβδομάδα να γράψω ένα άρθρο αισιόδοξο, για την
Ευρώπη ή την Ελλάδα, τώρα με την αλλαγή του χρόνου. Να συνεισφέρω στη
διαμόρφωση ενός θετικότερου κλίματος στη κοινωνία, στην καταπολέμηση της
εθνικής μας κατάθλιψης αυτές τις γιορτινές ημέρες, έστω και από αυτό το
απειροελάχιστο σημείο επιρροής που αναλογεί σε τούτη τη στήλη…

Όμως, λυπάμαι πολύ, είναι σχεδόν αδύνατο.
Διότι οι εξελίξεις στην οικονομία και κατ επέκταση στην κοινωνία δεν
μεταβάλλονται με ευχές, ούτε δρομολογούνται σε αναντιστοιχία με τις
(συν)αποφάσεις που λαμβάνονται σε πολιτικό επίπεδο.

Πριν να
μιλήσουμε για την Ελλάδα, λοιπόν, να επαναλάβουμε ότι στην Ευρώπη, από όπου εξαρτώμεθα
απόλυτα, τίποτε το καινούργιο και θεαματικό δεν προβλέπεται να σημειωθεί για
την υπέρβαση της κρίσης, τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο που θα διεξαχθούν οι
εκλογές στη Γερμανία, από την οποία, εξαρτάται με τη σειρά της ολόκληρη η
Ευρώπη.

Για την Ελλάδα,
τώρα ειδικότερα, οι προβλέψεις είναι ακόμη πιο απογοητευτικές για το 2013, με
δεδομένο ότι έχει αρχίσει να συντελείται πλέον μία πλήρης αποσυναρμολόγηση του
οικονομικού μηχανισμού της χώρας, με συνέπεια και τη διάλυση του κοινωνικού της
ιστού.

Βεβαίως, οι
δομές και οι ισορροπίες μίας οικονομίας δεν είναι γενικώς κακό να αλλάζουν,
όταν ωστόσο όμως κονιορτοποιούνται και μαζί τους καταβαραθρώνεται μία κοινωνία
ολόκληρη, χωρίς να οικοδομείται κάτι καινούργιο, υγιές και βιώσιμο, τότε
εξανεμίζονται μαζί και οι ελπίδες ανάκαμψης και προόδου, παραδίδοντας τη θέση
τους στη φτώχεια.

Πράγματι, με
το συνεχές κλείσιμο των επιχειρήσεων, με την αλματώδη αύξηση της ανεργίας, με
τη δραματική μείωση μισθών και συντάξεων, με τις αλλεπάλληλες φορολογικές
επιβαρύνσεις κ.ο.κ., σε μία οικονομία μάλιστα, όπου, εξαιτίας της βαριάς και
παρατεταμένης ύφεσης ουδείς (Έλληνας ή ξένος) διανοείται να επενδύσει, όπου,
επιπλέον, η επιχειρηματικότητα συστηματικά διαβάλλεται, μεγάλες ελληνικές και
διεθνείς επιχειρήσεις αποεπενδύουν και οι ίδιοι οι πολίτες της χώρας έχουν
σηκώσει ή έχουν φυγαδεύσει στο εξωτερικό πάνω από το 1/3 των τραπεζικών τους
καταθέσεων (ποσό που αντιστοιχεί κοντά στο 50% του σημερινού ΑΕΠ), κανένας
οικονομικός παρατηρητής έχων σώας τας φρένας, δεν μπορεί να αισθάνεται
αισιόδοξος. Το 2013, δυστυχώς, η λογική λέει ότι θα είναι μία ζοφερή χρονιά…

Το ερώτημα
το μεγάλο, για το 2013, είναι πως θα μπορέσει να διαχειριστεί το εύθραυστο
ελληνικό πολιτικό σύστημα, το οποίο ούτε χαρίσματα έχει, ούτε ικανότητες
μεγάλες (εξού και φθάσαμε έως εδώ), τη δραματική αυτή πορεία της Ελλάδας.

Πως θα
μπορέσει να διαχειριστεί, δηλαδή, την εκ των πραγμάτων αντίθεσή του με την
πλειοψηφία μίας οικονομίας και μίας κοινωνίας που βιώνει καθημερινά την
απαξίωση και ένα είδος εκφυλισμού, στην αρνητική μέχρι τούτη την ώρα γενικότερη
προοπτική, να μετατραπεί η χώρα σε μία φτωχή επαρχία της Ευρώπης.

Διότι και οι
προσδοκίες ότι μπορεί οι Γερμανοί να μας απαλλάξουν το 2014 από ένα μεγάλο
μέρος του χρέους δεν επαρκούν (και ποιος το λέει εξάλλου), αλλά και η διάρκεια
της επώδυνης οικονομικής δοκιμασίας που 
θα περάσουμε για έναν ακόμη χρόνο είναι μεγάλη, για να ευχόμαστε από
τώρα κάτι καλύτερο… το 2014!

 * Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ , με καταγωγή
από την Δωρίδα.