Δραστική λύση στο Eurogroup ;

 

Από τις πιο
ενδιαφέρουσες προτάσεις που διατυπώθηκαν στον κύκλο των διαβουλεύσεων αυτών και
συνιστούν μία βιώσιμη λύση, είναι σύμφωνα με πληροφορίες η προοπτική μηδενισμού
των επιτοκίων (ή σχεδόν μηδενισμού), για όσα χρήματα έχουμε πάρει ως δάνεια από
τους Ευρωπαίους εταίρους και το ΔΝΤ και για όσα ακόμη θα μας χορηγηθούν. Και
αυτό, έως το 2020.

Με τον
μηδενισμό των επιτοκίων (χωρίς να κεφαλαιοποιηθούν στη συνέχεια) και με
δεδομένη την δέσμευση της Ελλάδας και τη διαρκή ευρωπαϊκή επιτήρηση του
προγράμματος αναδιάρθρωσης και μεταρρυθμίσεων της ελληνικής οικονομίας,
εκτιμάται ότι θα αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό η εμπιστοσύνη των αγορών και ότι
θα αρχίσει σταδιακά η εισροή ξένων κεφαλαίων για άμεσες επενδύσεις, με
αποτέλεσμα να μπορεί να προσδοκά η χώρα σε έναν ρυθμό ανάπτυξης, από το 2014
και μετά, της τάξης του 2,5 ή 3% κατά μέσο όρο.

Το σενάριο
αυτό, έχοντας στο χέρι το πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, συν τις επιστροφές
των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από τα ομόλογα, οδηγεί σε
εντυπωσιακή μείωση του ελληνικού χρέους στο ύψος του 110 έως 120% του ΑΕΠ,
μέχρι το 2020.

Θα
πρόκειται, εάν όλα αυτά δρομολογηθούν, για μία πολύ σημαντική αλλαγή όσον αφορά
στο κλίμα και το μέλλον της οικονομίας μας, αλλά φυσικά και την προοπτική της
Ευρωζώνης. Εάν μάλιστα, τα χρήματα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών
μεταφερθούν στη συνέχεια απ ευθείας στον ESM, η αλλαγή γίνεται κολοσσιαία,
αφού το χρέος θα υποχωρήσει κάτω από το 100% του ΑΕΠ.

Είναι
άγνωστο τούτη την ώρα, εάν η λύση που περιγράψαμε θα φθάσει τελικά στο κεντρικό
τραπέζι του Eurogroup  και εάν βέβαια, ακόμη
περισσότερο, υιοθετηθεί. Υπάρχουν ωστόσο πιθανότητες…

Διαφορετικά,
χωρίς δραστική λύση, το οικονομικό πρόβλημα στην Ελλάδα θα βαθύνει πολύ
περισσότερο το 2013, προκαλώντας κοινωνικές οξύνσεις και ενδεχομένως ανατροπές
στο πολιτικό σκηνικό. Και στην Ευρωζώνη όμως θα επιταθεί το αδιέξοδο.

Η προοπτική
να υιοθετηθεί ωστόσο η λύση αυτή, θα αποτελέσει μία βαθειά ανάσα και μία αλλαγή
στρατηγικής για την αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη, στο βαθμό που θα έχουν
πιάσει οι πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα και το μεγαλύτερο κομμάτι των Ευρωπαίων
εταίρων προς την Γερμανία, για να μην τιναχτούν  τα πάντα στον αέρα.

Θα πρόκειται
για ένα έμμεσο αλλά αποτελεσματικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους (χωρίς
διαγραφή κεφαλαίων από τα κράτη).

Με τον τρόπο
αυτό και η κ. Μέρκελ μπορεί να διαχειριστεί πιο εύκολα το θέμα με την
συντηρητική κοινή γνώμη της Γερμανίας, την οποία φοβάται και λαϊκίζει ενόψει
των εκλογών του 2013, αλλά και η κ. Λαγκάρντ, από την άλλη πλευρά, θα
καταδείξει στα κράτη εταίρους του ΔΝΤ, όπως επιδιώκει, ότι δεν δανείζει τα
χρήματά τους χωρίς να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Υπό μία
προσωπική οπτική, μεταξύ των δύο κυριών κερδισμένη πολιτικά θα βγει περισσότερο
η κ. Λαγκάρντ.

 * Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι
δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα.