Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

- Διαφήμιση -

Τουρκική υπονόμευση του Καστελόριζου και η εθνική υποχρέωση της Ελλάδας

- Διαφήμιση -

Χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά

Άρθρο του Θανάση Λουκόπουλου *

Αναπροσαρμόζει την τακτική της η Τουρκία, στο θέμα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών με την Ελλάδα, χρησιμοποιώντας το Καστελόριζο ως κερκόπορτα των ύπουλων σχεδίων της.

Στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, προτάσσει τον διαχωρισμό του ελληνικού τόξου κυριαρχικών δικαιωμάτων στις θαλάσσιες περιοχές, σε μια φανερή πλέον προσπάθεια, να αποκόψει τη θάλασσα ανατολικά της Ρόδου, από τον Αιγιακό χώρο.

Αυτό ακριβώς το στίγμα ήθελε να δώσει ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Νταβούτογλου, με την όλη εμφάνισή του κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα.

Ο στόχος και η επιδίωξη τόσο εμφανής, όσο και η κλασική τουρκική κουτοπονηριά, σε θέματα σχετιζόμενα με τα δικαιώματα της Ελλάδας στην περιοχή αυτή.

Η Ελλάδα δεν έχει παρά να ετοιμάσει άμεσα, έναν πλήρη και ολοκληρωμένο φάκελο με όλα τα στοιχεία, ώστε να αποδείξει στη διεθνή κοινότητα τη νέα τουρκική στόχευση. Υπάρχουν έξυπνες και αποτελεσματικές κινήσεις, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η νέα τουρκική υπονόμευση των ελληνικών συμφερόντων

Η Τουρκία υποστηρίζοντας ότι το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο αλλά στη Μεσόγειο, όχι μόνο ακυρώνει όλα τα σχετικά δελτία του διεθνούς υδρογραφικού οργανισμού, αλλά υπονομεύει πράξεις και αποφάσεις του ΟΗΕ.

Είναι σαφές ότι το κάνει, γιατί ευελπιστεί πως ένας διαχωρισμός των προς οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, δηλαδή σε εκείνον του Αιγαίου και σε εκείνον της Αν. Μεσογείου, θα της επιφέρει δικαίωση των στόχων της, για αποκλεισμό του Καστελορίζου από τα δικαιώματά του για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, λόγω του εύρους των πλησιέστερων τουρκικών ακτών που υπερτερούν εκείνων του Καστελορίζου. Τούτο βέβαια κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου, αφού το Καστελόριζο αποτελεί συνέχεια του Ελληνικού κορμού.

Είναι εμφανές ότι το κάνει, κόντρα φυσικά στις διεθνείς συνθήκες, γιατί μια ενδεχόμενη οριοθέτηση στη λογική που προαναφέραμε, θα απέκοπτε την Ελλάδα και την Κύπρο, απ’ την ύπαρξη κοινών θαλασσίων συνόρων. Θα δημιουργούσε συγχρόνως έναν αποπνικτικό κλοιό στο βόρειο και δυτικό τμήμα της Κύπρου, με ότι αυτό συνεπάγεται για τα στρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα του ελληνο-κυπρικού ελληνισμού.

Με τις πρόσφατες δηλώσεις του στην Αθήνα, ο Τούρκος ΥΠΕΞ Νταβούτογλου ήθελε ακριβώς να αναδείξει αυτή τη στόχευση. Να θέσει δηλαδή σε δεύτερη μοίρα την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στο Αιγαίο (υφαλοκρηπίδα – ΑΟΖ).
Τους τελευταίους μήνες η Τουρκία, δείχνει να μην προτάσσει στην εξωτερική της πολιτική, τη διευθέτηση του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, επειδή έχει όπως φαίνεται, επαρκή πληροφόρηση για το εύρος των ποσοτήτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, που κατά τις εκτιμήσεις της είναι μικρές.

Προτιμά σε αυτή τη φάση, την τουριστική αξιοποίηση ολόκληρου του Αιγιακού χώρου, σε μια προσπάθεια να ενισχύσει την επιχειρηματολογία της, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί, από μόνη της να πετύχει τους στόχους και ότι επιβάλλεται η συνεργασία της τουρκικής πλευράς. Είναι μέρος φυσικά του όλου σχεδίου, για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, που είναι ο διακαής πόθος του τουρκικού κατεστημένου και της οικονομικής ελίτ.

Παράλληλα, με συγκεκριμένες διπλωματικές κινήσεις, θέλει να παρασύρει την Ελλάδα στην αποδοχή της διπλής οριοθέτησης. Μία για το Αιγαίο και ξεχωριστή για την ανατολική Μεσόγειο.

Για μεν την περίπτωση του Αιγαίου μέσα από μακροχρόνιες ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις, προκειμένου να συντηρεί το θέμα προβάλλοντας τις γνωστές διεκδικήσεις.

Για δε το Καστελόριζο και της συστάδας των νησίδων που το περιβάλλουν, μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Για τη δεύτερη αυτή περίπτωση, είναι εμφανές ότι θέλει να υποχρεώσει την Ελλάδα, στην αποδοχή της ad hoc δικαιοδοσίας του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, για την επίλυση του θέματος οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών στην ανατολική Μεσόγειο.

Γίνεται αντιληπτό ότι είναι τεράστια η ευθύνη της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, όχι μόνο να αναδείξει το όλο θέμα που πάει να δημιουργήσει η Τουρκία, αλλά να οργανώσει μια τεκμηριωμένη διπλωματική αντεπίθεση.

Από τη στιγμή που κρίνει ότι έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία στα χέρια της, θα πρέπει να αποσύρει την παλαιότερη δήλωσή της τότε ελληνικής κυβέρνησης, περί αποδοχής της δικαιοδοσίας του Δ.Δ. Χάγης για επίλυση διαφορών αναφορικά με την κυριαρχία (Αιγιαλίτιδα ζώνη) και τα κυριαρχικά δικαιώματα (υφαλοκρηπίδα – ΑΟΖ).

Με αυτή της την κίνηση η Ελλάδα, δεν διατρέχει τον κίνδυνο να κατηγορηθεί, ότι δεν σέβεται τις υπογραφές που έβαλε κάτω απ’ τα κείμενα της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1992.

Αντίθετα έχει κάθε λόγο να το υποστηρίξει, καθώς οι τελευταίες αποφάσεις των Δ.Δ. Χάγης και Αμβούργου ελήφθησαν με καθαρά πολιτικά κριτήρια και όχι με αυστηρά νομικά, όπως προβλέπεται στο καταστατικό ίδρυσής τους.

Αναφερόμαστε στις πρόσφατες αποφάσεις του Δ.Δ. Χάγης για το νησί των Όφεων στη Μαύρη Θάλασσα και ενός μικρού νησιού που ανήκει στο Μπαγκλαντές ,στο οποίο αρνήθηκε να κατακυρώσει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ–του έδωσε μόνο αιγιαλίτιδα ζώνη—επειδή οι πλησιέστερες μεγαλύτερες ακτές ανήκουν στη Μιανμάρ.

Είναι οι αποφάσεις που κατά κόρο επικαλείται η Τουρκία το τελευταίο καιρό, προκειμένου να προωθήσει τις νέες της διεκδικήσεις.

* Ο Θανάσης Λουκόπουλος είναι πολιτικός συντάκτης, μέλος της ΕΣΗΕΑ, με καταγωγή από την Δωρίδα

- Διαφήμιση -

Subscribe to our newsletter
Subscribe to our newsletter

Άμεσες ειδοποιήσεις για τα τελευταία άρθρα μας - στη στιγμή!

- Διαφήμιση -