«Ναι», σε κάθε ενοποίηση…

Ο Νανιέλ Κον Μπεντίτ είναι ένας πραγματικός ευρωπαϊστής. Ως
κεντροαριστερός, οπαδός του κοινού ευρωπαϊκού οράματος, διαχώρισε τη θέση του από
τους Πράσινους της Γαλλίας, όταν αυτοί δήλωσαν αντίθετοι με το δημοσιονομικό
Σύμφωνο της Ευρωζώνης.

Διότι, πολύ απλά, χωρίς τη δημοσιονομική ένωση δεν μπορεί να
υπάρξει οικονομική ενοποίηση, ούτε, συνεπώς, πολιτική ένωση της Ευρώπης. Είναι
ένα παράδειγμα, μεταξύ των άλλων ευρωπαϊκών εξελίξεων την εβδομάδα αυτή, το
οποίο καταδεικνύει τη σύγχυση που υπάρχει μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή
σκηνή, των αντιφάσεων και των ταμπού που κυριαρχούν, όπως καλή ώρα στους
Πράσινους της Γαλλίας, για την κοινή μοίρα της Ευρώπης.

Η Ευρώπη έχει μία μόνο προοπτική για να αντέξει στον παγκόσμιο
γεω-οικονομικό πόλεμο και να προασπίσει το βιοτικό επίπεδο των λαών της : την
πλήρη οικονομική και πολιτική της ένωση ή με άλλα λόγια την πολιτική αναβάθμιση
και εξέλιξη του σημερινού οικοδομήματος σε μία ομοσπονδία των κρατών της
Ευρώπης.

Δίχως τη δημοσιονομική ένωση, ο στόχος της Ενωμένης Ευρώπης είναι
εντελώς ανέφικτος και, όπως αποδείχτηκε τα τελευταία χρόνια, είναι και μία
φοβερά επικίνδυνη ευρωπαϊκή ανεπάρκεια, από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει το
ενιαίο νόμισμα. Το ευρώ, δίχως το δημοσιονομικό Σύμφωνο, θα οδηγεί σε
χρεοκοπίες και κρίσεις μεγάλες, με δεδομένο ότι τα εθνικά κράτη δεν διαθέτουν
το προνόμιο να τυπώνουν νόμισμα.

Ευρώ και δημοσιονομικό Σύμφωνο είναι πράγματα αδιάσπαστα και
απόλυτα αναγκαία για ένα ειρηνικό και δημιουργικό μέλλον της Ευρώπης.
Διαφορετικά, τα πάντα θα γυρίσουν πολλές δεκαετίες πίσω… Χωρίς τη δημοσιονομική
ένωση θα διαλυθεί εν τέλει το ευρώ και χωρίς το ευρώ θα γίνει κομμάτια στη
συνέχεια και η κοινή αγορά της Ευρώπης.

Το δημοσιονομικό Σύμφωνο, είτε αυστηρό (όπως το προτιμάει η
Μέρκελ) είτε πιο χαλαρό, αποτελεί βασικό λεβιέ για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, για
το ευρωπαϊκό όραμα, την ευημερία και τη δύναμη επιρροής της Γηραιάς Ηπείρου στη
συνέχεια. Απλώς, δεν μπορεί να μην συνοδευτεί και από μία άλλη συγκροτημένη
βασική πολιτική, για την ανάπτυξη των οικονομιών της Ευρώπης.

Κατά τη γνώμη μας επιβάλλεται άμεσα η προώθηση ενός Αναπτυξιακού
Συμφώνου, αντίστοιχης εμβέλειας και εφαρμογής, παράλληλα με τη δημοσιονομική
συμφωνία, που θα έχει στο επίκεντρο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Διαφορετικά
η Ευρώπη θα παρακμάσει μέσα στην ύφεση και την ανεργία, που ισοδυναμεί ή οδηγεί
εξίσου, στο τέλος, στην πλήρη διάλυση. Αυτή είναι μία κουβέντα, λοιπόν, που θα
πρέπει να ανοίξει τώρα στην κεντρική πολιτική σκηνή από τα ευρωπαϊκά
προοδευτικά κόμματα.

Το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη, σε καθολική βάση, μαζί με τη
σύγκλιση και την ενότητα. Η τραπεζική ενοποίηση, η οποία είναι κολοσσιαίας
σημασίας απόφαση για την σταθερότητα και την ανάπτυξη του οικονομικού
συστήματος, θα πρέπει να συμπληρωθεί με την πολιτική εξισορρόπησης του πλούσιου
Βορρά της Ευρώπης και του ασθενέστερου Νότου.

Είναι φύσει αδύνατο και παράλογο, να έχουμε κοινό νόμισμα, να
θέλουμε ενιαία οικονομική πολιτική και πολιτική ένωση της Ευρώπης και να
είμαστε βαθειά χωρισμένοι στα δύο : στις χώρες που δανείζουν και επιβάλλουν
τους σκληρούς όρους τους και στις χώρες οι οποίες δανείζονται από τις άλλες
πληρώνοντας πανάκριβα επιτόκια.