Ένα αεράκι αισιοδοξίας

Με την έναρξη του φθινοπώρου, ένα δροσερό αεράκι αισιοδοξίας έχει
αρχίσει να διαπερνά την Ευρώπη, όσον αφορά στη διάσωση του Ευρώ και την
αναχαίτιση της κρίσης που απειλεί να σκορπίσει τη συνοχή και την ευημερία του
ευρωπαϊκού νότου. Οι δύο – τρεις φθινοπωρινοί μήνες, είναι πράγματι απολύτως
κρίσιμοι για το  μέλλον, την δύναμη και
την ταυτότητα της Ευρώπης.

Πλην όμως, έχουν αρχίσει να δημιουργούνται προσδοκίες ότι οι
μεγάλες αβεβαιότητες που κυριαρχούσαν τους προηγούμενους μήνες, αμβλύνονται
σταδιακά μέσα από τις συνεχείς πολιτικές διεργασίες που σημειώνονται στα κέντρα
της Ευρώπης.

Σημαντικότερη των αλλαγών όλων είναι η προοπτική που σιγά-σιγά
αρχίζει να διαμορφώνει ο Μάριο Ντράγκι, ανοίγοντας μία συζήτηση για τις
δυνατότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αγοράζει ομολόγα των
καρτών-μελών στην δευτερογενή και την πρωτογενή αγορά. Η προοπτική αυτή αλλάζει
τα έως τώρα δεδομένα στέλνοντας ένα μήνυμα αποφασιστικότητας της Ευρωζώνης
κόντρα στις αγορές.

Η ενεργοποίηση της Ε.Κ.Τ. σε ένα τέτοιο διευρυμένο και καθοριστικό
πράγματι ρόλο, θα θωρακίσει κυρίως στη φάση αυτή, την Ισπανία και την Ιταλία
και θα επιβεβαιώσει τη θέληση προάσπισης και διάσωσης του Ευρώ πάση θυσία. Εξ
ου και η πτώση των επιτοκίων στις αγορές ομολόγων το τελευταίο διάστημα, μία
εξέλιξη πολύ σημαντική.

Η Άνγκελα Μέρκελ δέχεται πλέον συστηματικές και εύλογες πιέσεις
τόσο από τον Ισπανό πρωθυπουργό Ραχόϊ όσο και από τον Ιταλό ομόλογό του Μάριο
Μόντι να αναθεωρήσει τώρα την τακτική της η οποία γονατίζει τις χώρες τους και
να αποδεχτεί ότι η Ε.Κ.Τ. πρέπει να μετατραπεί κατά κάποιο τρόπο σε F.E.D. ή να πάρει
το χαρακτήρα τράπεζας το E.F.S.F. και να χρηματοδοτείται από την Ε.Κ.Τ., για να σταματήσει η
πίεση.

Ο πυρετός από τις αγορές θα πέσει αυτόματα, η αναδιάρθρωση του
χρέους θα μπει σε καινούργιες βάσεις αποκλιμάκωσης και οι ευρωπαϊκές
οικονομίες, όλες, πρωτίστως βέβαια του νότου θα πάρουν μία βαθιά ανάσα και η
Ευρώπη, έτσι, θα μπορέσει να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και
τον τερματισμό της λιτότητας όπως ευαγγελίστηκε ο Φρανσουά Ολάντ για την άνοδό
του στην προεδρεία της Γαλλίας.

Και η γερμανική οικονομική ελίτ, άλλωστε, διαμηνύει τώρα στο
Βερολίνο ότι το συμφέρον της Γερμανίας μακροπρόθεσμα είναι περισσότερο
ταυτισμένο με μία προοπτική ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης και όχι με μία εθνική
περιχαράκωση απέναντι στους άλλους εταίρους. Μία τακτική την οποία ακολουθούσε
έως τώρα η κυρία Μέρκελ, και η οποία  θα
κατέληγε στη διάλυση της Ζώνης του Ευρώ.

Ακόμη και ένα σοβαρό ατύχημα με την Ελλάδα, που θα μπορούσε να την
βγάλει εκτός του ευρώ, θα απειλούσε να τινάξει όλο το οικοδόμημα και αυτή την
προοπτική της επωφελούς περεταίρω ενοποίησης στον αέρα.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ έστειλε σήμα
προς κάθε Γερμανό ή κοινοτικό αξιωματούχο, να σταματήσει τις δηλώσεις εις βάρος
της Ελλάδας. Διότι αυτές, εντέλει, αποβαίνουν εις βάρος του ίδιου του ευρώ και
εις βάρος της Ισπανίας και της Ιταλίας στην παρούσα φάση, δυσκολεύοντας ακόμη
περισσότερο τα πράγματα και την έξοδο από την κρίση.

* Ο
Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με καταγωγή από την Δωρίδα