Η κρίση χρέους έγινε κρίση εμπιστοσύνης
- Διαφήμιση -
Χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά
Του Θανάση
Λουκόπουλου
την σειρά της, όπως ήταν φυσικό, οδηγεί στην κρίση εμπιστοσύνης. Μαζί με την
υπομονή, χάνεται και η εμπιστοσύνη των πολιτών, των κοινωνιών και του συνόλου
των παραγωγικών δυνάμεων των χωρών της Νότιας Ευρώπης, προς το γραφειοκρατικό
και ελιτίστικο κέντρο λήψης αποφάσεων της Ευρωζώνης στις Βρυξέλλες και το
Βερολίνο.
Τώρα γίνεται καθαρό ότι δεν είναι μόνο η Ελλάδα το
πρόβλημα. Η αλληλουχία των ανεπιθύμητων εξελίξεων σε Ισπανία και Ιταλία,
δείχνει ξεκάθαρα ότι μόνο η θαρραλέα και
αποστομωτική πολιτική –πάνω απ’ όλα- απάντηση της Ευρωζώνης, θα είναι
αυτή που θα ηρεμήσει πρωτευόντως τις οικονομικές λειτουργίες σε Ευρώπη και
Αμερική και στη συνέχεια θα στείλει το μήνυμα στους αδηφάγους κερδοσκοπικούς
κύκλους .
γίνεται με ευθύνη όλων αυτών των νεοφιλελεύθερων κύκλων στον Βορά της
Ευρωζώνης, οι οποίοι κλείνουν τα μάτια σε όλα όσα συμβάλουν στην μετάδοση και
παράταση της κρίσης. Απλά επιμένουν σε μέτρα λιτότητας, δημοσιονομικής
πειθαρχίας και προστασίας ενός φαύλου τραπεζικού συστήματος, που αποδεδειγμένα
υπονόμευσε τους δημόσιους πυλώνες, πάνω στους οποίους πρέπει να στηρίζονται οι
οικονομίες της Ευρωζώνης.
Όλα αυτά είναι πλέον γνωστά και ερμηνεύσιμα. ΄Αλλωστε
έχουν γραφεί εκατομμύρια λέξεις από οικονομολόγους και ειδικούς επιστήμονες σε
όλες της χώρες της Ευρωζώνης.
τρόπο προσπαθούν ν’ αποπροσανατολίσουν εστιάζοντας στην καθαρή, τάχα, επιλογή
της λήψης νέων μέτρων και των μεταρρυθμίσεων, κάτι που άλλωστε είναι αποδεκτό
και συμφωνημένο να γίνει άμεσα. Το ζήτημα, όμως, βρίσκεται αλλού.
Πριν γίνουμε, άλλη μία φορά, μάρτυρες αυτού του άθλιου
παιγνιδιού, που παίζεται τρία χρόνια τώρα, με την Τρόικα να έρχεται κι όλο το
σύστημα ν’ ασχολείται με τα λογιστικά μεγέθη, που συνέταξαν στα γραφεία τους
στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες.
στήριξη, είναι επιτακτική ανάγκη να βρει την αποφασιστικότητα να θέσει – μαζί
άλλωστε με Ισπανία και Ιταλία- το ζήτημα στην ολότητά του και στην πολιτική του
διάσταση. Το «τσουνάμι» που δημιουργεί η κρίση στην Ισπανία είναι βέβαιο ότι θα
συνετίσει πολλούς στην παρέα των Βρυξελλών.
Η διαχειριστική και εξόχως καταθλιπτική συζήτηση, του
κόβω από εδώ 1 δις ευρώ για να «βουλώσω μια τρύπα» παραπέρα, ενώ την ίδια ώρα
επιχειρήσεις, παραγωγοί και τράπεζες να μένουν καθηλωμένες και να κοιτούν από
μακριά, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέλμα.
χρεοκοπίας, παράγει κι αυτή καταστροφικά αποτελέσματα.
Τώρα, είναι η ώρα για την ολοκληρωμένη πολιτική συζήτηση,
στο ανώτατο δυνατό επίπεδο, στην οποία θα τεθούν όλα τα αποτελέσματα που
παρήχθησαν από την εφαρμογή της μέχρι σήμερα πολιτικής. Ν’ αναλυθούν οι πολυσήμαντες εμπειρίες και στο τέλος να ληφθούν αποφάσεις που θα δεσμεύσουν όλους.
των οικονομιών του Νότου, για να καλυφθούν τα χρέη και να πάρουν οι δανειστές
τα λεφτά τους, δεν παίζει με διαχειριστικά τερτίπια και διάφορες παρατάσεις και
επιμηκύνσεις.
Λύνει για παράδειγμα, ένα έτσι κι αλλιώς ώριμο ζήτημα,
όπως η χρηματοδότηση των επτά μεγάλων έργων που καρκινοβατούν. Προωθεί προς
υλοποίηση τις πάνω από 15 προτάσεις
συγχρηματοδοτούμενων έργων, καθώς και δεκάδων άλλων που αφορούν αξιοποίηση της
δημόσιας περιουσίας με εξαιρετικά ανταποδοτική προοπτική. Μ’ αυτό τον τρόπο
είναι βέβαιο ότι θ’ ανοίξουν νέοι ορίζοντες. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς για να
γίνεται συζήτηση.
- Διαφήμιση -
