Το έλλειμμα, όχι το μνημόνιο

Τη μοίρα της χώρας μας την καθορίζουν οι δικές μας επιλογές, οι
ευθύνες που εμείς αναλαμβάνουμε, ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα. Αυτές
προσδιορίζουν το μέλλον μας. Τρία και πλέον χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης,
θα έπρεπε να έχουμε ήδη κατανοήσει ότι το βάρος της χρεοκοπίας της Ελλάδας,
ειδικότερα της χρεοκοπίας του κράτους, βαρύνει εμάς τους ίδιους τους Έλληνες
και πολύ λιγότερο τους άλλους εταίρους ή τους ιδιώτες δανειστές της χώρας μας,
οι οποίοι, πλέον, με το «κούρεμα», μας χάρισαν τα δύο τρίτα των χρημάτων τα
οποία μας είχαν δανείσει.

Η πορεία των πραγμάτων και συγκεκριμένα η ευθύνη την οποία εμείς οι
ίδιοι έχουμε ως χώρα, ως κοινωνία και ως πολιτική τάξη, είτε αυτή αφορά στο
παρελθόν είτε πολύ περισσότερο στο μέλλον μας, είναι το μείζον σήμερα ζήτημα.

Χωρίς αυτογνωσία, ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο και αυτοπεποίθηση, τον
τόπο και το λαό μας θα καταρρακώνει η μία ήττα μετά την άλλη. Ας μη μεταθέτουμε
σε τρίτους κακούς δαίμονες τις ευθύνες, τις οποίες εμείς έχουμε ή εμείς
καλούμαστε να αναλάβουμε για να βγούμε από την βαθειά κρίση.

Ας σταματήσουμε επιτέλους όλοι, κοινωνία και πολιτικοί, να χαϊδεύουμε
τα αυτιά μας, να ζητάμε ή να υποσχόμαστε περισσότερα από αυτά που μπορούμε, να
αρνούμαστε να ακούσουμε τις δύσκολες αλήθειες και να εξακολουθούμε να
αυτοϊκανοποιούμαστε με πολιτικούς και οικονομικούς μύθους…

Η πολιτική αντιπαράθεση, για παράδειγμα, που κυριαρχεί στη βάση
ενός «μνημονιακού» από τη μία και «αντιμνημονιακού» από την άλλη στρατοπέδου,
είναι εντελώς παραπλανητική και λάθος.

Είναι μία επικοινωνιακή παγίδα για την ελληνική κοινωνία, που
υπονομεύει οποιαδήποτε προοπτική. Είναι ένας ακόμη μύθος, ενός σημαντικού τμήματος
του πολιτικού συστήματος, το οποίο κινείται λες και δεν συνέβη σε αυτή τη χώρα
τίποτε…

Όταν εξακολουθείς και παράγεις ένα σοβαρό πρωτογενές έλλειμμα, πολλών
δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, δεν μπορείς να μην πάρεις μέτρα που θα αυξάνουν
τα κρατικά έσοδα και θα μειώνουν τις κρατικές δαπάνες. Αυτή είναι η αλήθεια.

Τα μέτρα αυτά δεν μπορεί να είναι ευχάριστα, επί το πλείστον θα
προκαλέσουν δυσαρέσκειες και ανακατατάξεις. Εάν ήταν σωστά όπως ήταν τα
πράγματα, δεν θα φθάναμε στην χρεοκοπία. Πρέπει λοιπόν να αλλάξουν ριζικά.
Διαφορετικά, θα πρέπει να εξακολουθείς να δανείζεσαι ως χώρα, όταν κανείς δεν
είναι να διατεθειμένος να σε δανείσει, για να καλύψεις αυτό το κρατικό σου
έλλειμμα.

Εάν δεν εξασφαλίζεις για τα επόμενα χρόνια αυτά τα δανεικά, για να
καλύπτεις το «άνοιγμα» αυτό, δεν θα έχει να πληρώσεις μισθούς του δημοσίου,
συντάξεις, φάρμακα, καύσιμα κ.λ.π.

Και τι θα κάνεις τότε; Θα τυπώσεις πληθωριστικό και ανυπόληπτο νέο
εθνικό νόμισμα; Ας ξεχάσουμε λοιπόν το δίλλημα «μνημόνιο» ή «αντιμνημόνιο». Το μείζον
πολιτικό και θεμελιώδες οικονομικό πρόβλημα για την Ελλάδα, είναι το έλλειμμα
και η συνεχιζόμενη αναπαραγωγή του!

* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από την Δωρίδα .