Γκραφίτι

ΘΕΛΕΙ ο Αλέξης Τσίπρας να είναι πρώτο κόμμα στις 17 Ιουνίου; Η απάντηση στο ερώτημα θα μπορούσε να είναι αντικλείδι για την πίσω πόρτα του εγκεφάλου του ΣΥΡΙΖΑ.

Η σύντομη απάντηση είναι ότι μάλλον δεν θέλει. Το φανερώνει η ατάκα περί «Ολαντ-ρέου» που ακούστηκε προχθές στο Παρίσι. Μάλιστα ο Τσίπρας το χόντρυνε. Είπε ότι αν ο νέος γάλλος Πρόεδρος αθετήσει τις προεκλογικές του υποχρεώσεις όπως ο Γιώργος Παπανδρέου, τότε ο γαλλικός λαός θα τον στείλει σαν τον Νικολά Σαρκοζί στο Μαρόκο. Κάπως έτσι ο Μελανσόν του Νότου έσκισε την – παρισινή Σοσιαλίστρια – γάτα, ενώ ο ορίτζιναλ Μελανσόν άκουγε άναυδος.

ΑΝ ήθελε να είναι ευγενής, θα έλεγε κανείς ότι ο Τσίπρας κάνει πολιτική με όρους γκράφιτι. Διαφορετικά μπορεί απλώς να επισημάνει ότι εκφράζει μια ανάλυση επιπέδου Μίκι Μάους.

Ο Ολάντ είναι Πρόεδρος πενταετούς θητείας. Δεν είναι πρωθυπουργός κυβέρνησης που μπορεί να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία λόγω των αντιδράσεων στην πολιτική του. Πέρα από τα θεσμικά. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μεγάλο μέρος της γαλλικής κοινωνίας έχει βαρεθεί ν’ ακούει για εμάς και τα προβλήματά μας, έστω κι αν το ποσοστό είναι μικρότερο από το αντίστοιχο στη Γερμανία. Αφήστε που μια ελληνική χρεοκοπία και άτακτη επιστροφή στη δραχμή θα κοστίσει στη Γαλλία μια στρογγυλή πενηντάρα δισ. τουλάχιστον.

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ. Τόσο αφελής ο Τσίπρας δεν είναι που να χύνει την καρδάρα με το αφρόγαλα στο Παρίσι. Απλώς επιμένει σε μια σκληρή μειοψηφική αντίληψη. Δεν κάνει δηλαδή καμία προσπάθεια να λειάνει κάπως το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ενσωμάτωσής του σε πιο ορθόδοξες ευρωπαϊκές λογικές. Γιατί; Διότι οι συριζαίοι έχουν ενημέρωση – οι διαδοχικές επισκέψεις Δραγασάκη, Λαφαζάνη και Τσακαλώτου στο Γενικό Λογιστήριο – για τη δραματική κατάσταση των δημόσιων οικονομικών. Η κυβέρνηση που θα προκύψει – Θεού θέλοντος – από τις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα βρει άδεια ταμεία. Αρα το μαχαίρι θα μπει πολύ βαθύτερα από τις περικοπές 11,2 δισ. που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα για την επόμενη διετία. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η χώρα θα σκάσει. Είτε γιατί θα χρεοκοπήσουμε είτε γιατί θα μείνουμε χωρίς ανάσα.

ΤΟ συμπέρασμα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να είναι αυτή η κυβέρνηση. Οπότε κάνει ό,τι μπορεί για να αγριέψει τους Σοσιαλιστές και Σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης. Αυτά στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό, το μήνυμα είναι εξίσου σκληρό. Ο Τσίπρας είναι στην πραγματικότητα ο καλύτερος διευθυντής προεκλογικής καμπάνιας που – δεν – θα μπορούσε να έχει ο Αντώνης Σαμαράς.

Οι εξαγγελίες Τσίπρα και το αντικομμουνιστικό DNA των συντηρητικών ψηφοφόρων στέλνουν αβέρτα κόσμο στη ΝΔ. Η εικόνα αυτή αναμένεται να οξυνθεί στην τηλεμαχία Σαμαρά – Τσίπρα. Θα είναι μια σύγκρουση που θα εξυπηρετεί αμφοτέρους, αφού έτσι θα μπορέσουν να συσπειρώσουν τα ακροατήριά τους. Η πόλωση – εργαλείο του δικομματισμού – αλλάζει χειριστές και περνάει στο κολασμένο ζεύγος ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΝ όλα αυτά είναι σωστά, τότε ο Τσίπρας θέλει να είναι αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θέλει επίσης τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι «ΠΑΣΟΚ του ’77» ένα κόμμα που θα ρονταριστεί για να διεκδικήσει την εξουσία την επόμενη φορά. Δηλαδή σε δυο – τρία χρόνια, όταν η χώρα θα έχει περάσει από σαράντα κύματα λιτότητας και θα έχει ξεκαθαριστεί αν μείναμε στο ευρώ ή πήγαμε στη δραχμή.

* Ο Δημήτρης Μητρόπουλος είναι δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ