«Δεν είμαστε λαός…»

Δεν ξέρω τι λένε οι υπόλοιποι, αλλά όσοι είχαν τη φαεινή ιδέα να «κατέβουν» την τελευταία στιγμή στην αγορά για να αγοράσουν το πασχαλινό αρνί, Μεγάλη Παρασκευή και Μεγάλο Σάββατο, πήραν ένα καλό μάθημα. Αντιλήφθηκαν, από πρώτο χέρι, ότι θα περάσουν χρόνια μέχρι να αποδείξουμε, στην πράξη, ότι αποκτήσαμε «κοινωνική συνείδηση» ως λαός. Και αίσθημα αλληλοϋποστήριξης στα δύσκολα.

Προσέξτε: Τα κρεοπωλεία του «κέντρου» βασιζόμενα στο γεγονός ότι παρατηρήθηκε έλλειψη του προϊόντος, λόγω εξάντλησής του στα σούπερ μάρκετ, ενήργησαν όπως θα ενεργούσαν το Πάσχα του… 2004. Δηλαδή, ανέβασαν τις τιμές κατακόρυφα, φτάνοντας ακόμα και στα 12 – 13 ευρώ το κιλό, από 7 και 8 ευρώ που πουλούσαν τις προηγούμενες μέρες. Υπακούοντας, έτσι, στους νόμους της αγοράς και κάνοντας τους καταναλωτές να… βελάξουν, ξεχνώντας προς στιγμήν τα περί στήριξης του μικρομεσαίου, στο όνομα του οποίου θα «ορκίζονται» και πάλι από σήμερα, καταγγέλλοντας την κρίση. Στην ουσία, όμως, τι έκαναν οι έμποροι; Ο,τι έκαναν πάντα. Απλώς, τη δουλειά τους. Και μπορεί να αγόρασαν στην τιμή των 5 και των 6 ευρώ, αλλά αφού βρήκαν την ευκαιρία να πουλήσουν σε διπλάσια, θα την άφηναν να πάει χαμένη; Σε άλλες κοινωνίες, μπορεί. Εδώ όχι.

Τώρα, αν με τη σειρά του και ο μικρομεσαίος του χρόνου πάει απευθείας στο σούπερ μάρκετ, «ξεχνώντας» να στηρίξει τον Έλληνα επαγγελματία κρεοπώλη, που θα διατείνεται ότι «στην κρίση πρέπει να βοηθάμε ο ένας τον άλλον» (σ.σ. ειδικά αν τα σούπερ μάρκετ έχουν μεγάλα αποθέματα αρνιών) θα φταίει αυτός; Και πάλι, όχι. Το συμπέρασμα; Κρίση, «ξε-κρίση», στην Ελλάδα, ακόμα, όλοι το συμφέρον τους κοιτούν, όταν φτάσει η κρίσιμη ώρα. Μπροστά στο κέρδος, όλα τα άλλα και κυρίως αυτά τα περί αλληλοϋποστήριξης πάνε στον Εθνικό Κήπο.

Άλλωστε και οι καταναλωτές που πήγαν την τελευταία στιγμή να ψωνίσουν, σε τι απέβλεπαν; Στη… θεία χάρη; Όχι, αλλά στο να «πατήσουν» πάνω στο γεγονός ότι τα κρεοπωλεία, μπροστά στον κίνδυνο να στοκάρουν πασχαλιάτικα αρνιά, θα έριχναν τις τιμές. Και θα πουλούσαν με λίγο ή καθόλου κέρδος ή και με ζημία. Άρα, θα τους έβρισκαν στην ανάγκη. Μόνο που τους κλήρωσε ανάποδα. Οπότε, κανείς δεν δικαιούται να στρέφεται εναντίον κανενός, ιδιαίτερα όταν σκόπευε να αγοράσει αρνάκι του γάλακτος σε τιμή μικρότερη των 7 ευρώ, στο κέντρο της Αθήνας.

Ενδεχομένως, μόνο όσοι είχαν την άλλη φαεινή ιδέα να αγοράσουν ψημένο κρέας στην τιμή των 28 (!) ευρώ το κιλό την Κυριακή του Πάσχα από ψησταριές μπορούν να μιλούν. Γιατί ακόμα και με 20ευρα προσάναμμα, αντί κάρβουνου, να είχαν ανάψει τη φωτιά οι μαγαζάτορες, τα 28 ευρώ το κιλό δύσκολα δικαιολογούνται. Ειδικά όταν είχαν αγοράσει αποδεδειγμένα με 6 ευρώ το κιλό (αν το αρνί «ομιλούσε» την ελληνική και όχι τη… σκοπιανή ή την αλβανική, γιατί τότε μπορεί και να είχαν ψωνίσει φθηνότερα). Αυτά, και του χρόνου να ’μαστε καλά.

* Ο Γιώργος Μαντέλας είναι δημοσιογράφος στη Καθημερινή