Τι αλλάζει με τον Φρανσουά Ολάντ
- Διαφήμιση -
Χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά
Του Γιάννη Κοτόφωλου *
Ο πρώτος γύρος των Γαλλικών εκλογών εκτιμάται ότι θα αποτελέσει
το πρόκριμα για την ανάδειξη του σοσιαλιστή υποψηφίου Ολάντ στην προεδρία της
Γαλλίας, μετά από λίγες ημέρες. Σίγουρο βεβαίως δεν είναι, αλλά οι διεθνείς
αναλυτές προβλέπουν ότι αυτή μάλλον θα είναι η πιθανότερη εξέλιξη με βάση τις
δημοσκοπήσεις και την παρούσα πολιτική γεωγραφία. Εάν, λοιπόν, οι προβλέψεις
αυτές επαληθευτούν, θα πρόκειται για μία σημαντική και πολύ θετική αλλαγή για
την πορεία της Ευρώπης.
Ο Φρανσουά Ολάντ είναι
πνευματικό παιδί του Μιττεράν και του Ντελόρ, ένας κεντροαριστερός με ισχυρή φιλοευρωπαϊκή
ιπποδύναμη και κληρονομιά. Ο σοσιαλιστής υποψήφιος είναι αναφανδόν υπέρ της ευρωπαϊκής
ενοποίησης, μία φωνή πολύ πιο κοντά στα προβλήματα του Νότου και την άμβλυνση
των αντιθέσεων με τον Βορρά.
πνευματικό παιδί του Μιττεράν και του Ντελόρ, ένας κεντροαριστερός με ισχυρή φιλοευρωπαϊκή
ιπποδύναμη και κληρονομιά. Ο σοσιαλιστής υποψήφιος είναι αναφανδόν υπέρ της ευρωπαϊκής
ενοποίησης, μία φωνή πολύ πιο κοντά στα προβλήματα του Νότου και την άμβλυνση
των αντιθέσεων με τον Βορρά.
Θέλει να εκφράσει, όπως
επίσης φαίνεται, τη στρατηγική προοπτική να μετριάσει η Γαλλία τον άκρατο
πολιτικό ηγεμονισμό που επιδεικνύει η Γερμανία στην Ευρώπη. Σε αντίθεση,
φυσικά, με τον Σαρκοζί, ο οποίος έβλεπε και βλέπει πάντα το εαυτό του δεμένο
στο άρμα της κ. Μέρκελ.
επίσης φαίνεται, τη στρατηγική προοπτική να μετριάσει η Γαλλία τον άκρατο
πολιτικό ηγεμονισμό που επιδεικνύει η Γερμανία στην Ευρώπη. Σε αντίθεση,
φυσικά, με τον Σαρκοζί, ο οποίος έβλεπε και βλέπει πάντα το εαυτό του δεμένο
στο άρμα της κ. Μέρκελ.
Το μέγα ζητούμενο για την
Ευρώπη, είναι να επαναλειτουργήσει σωστά, ισότιμα δηλαδή και γόνιμα, ο
περίφημος γαλλο – γερμανικός άξονας, ο οποίος πάντα αποτέλεσε την λοκομοτίβα
της προόδου στην υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά και τη βάση των
δύσκολων ισορροπιών μεταξύ των κοινοτικών εταίρων.
Ευρώπη, είναι να επαναλειτουργήσει σωστά, ισότιμα δηλαδή και γόνιμα, ο
περίφημος γαλλο – γερμανικός άξονας, ο οποίος πάντα αποτέλεσε την λοκομοτίβα
της προόδου στην υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αλλά και τη βάση των
δύσκολων ισορροπιών μεταξύ των κοινοτικών εταίρων.
Αυτή η μηχανή τα τελευταία χρόνια λειτούργησε
εντελώς μονόπλευρα και το προωθητικό μίγμα για την Ευρώπη χάλασε. Ιδίως εν μέσω
των νέων αντιθέσεων και των μεγάλων προκλήσεων που ανέδειξε η οικονομική κρίση.
Ο Ολάντ, ωστόσο, μπορεί να κάνει τώρα την υπέρβαση, ασχέτως του διαφορετικού
ιδεολογικοπολιτικού στίγματος που έχει με την Μέρκελ του χριστιανοδημοκρατικού
στρατοπέδου.
εντελώς μονόπλευρα και το προωθητικό μίγμα για την Ευρώπη χάλασε. Ιδίως εν μέσω
των νέων αντιθέσεων και των μεγάλων προκλήσεων που ανέδειξε η οικονομική κρίση.
Ο Ολάντ, ωστόσο, μπορεί να κάνει τώρα την υπέρβαση, ασχέτως του διαφορετικού
ιδεολογικοπολιτικού στίγματος που έχει με την Μέρκελ του χριστιανοδημοκρατικού
στρατοπέδου.
Μπορεί δηλαδή να επαναλειτουργήσει
για τρίτη φορά (αυτή είναι η γενική προσδοκία και η δική του επιδίωξη) τον
δημιουργικό κοινό παρονομαστή των δύο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών δυνάμεων, όπως
ακριβώς συνέβη με τους Σμίτ και Ζισκάρ την πρώτη κρίσιμη περίοδο για την πορεία
της Ευρώπης και τους Κολ και Μιττεράν τη δεύτερη.
για τρίτη φορά (αυτή είναι η γενική προσδοκία και η δική του επιδίωξη) τον
δημιουργικό κοινό παρονομαστή των δύο μεγαλύτερων ευρωπαϊκών δυνάμεων, όπως
ακριβώς συνέβη με τους Σμίτ και Ζισκάρ την πρώτη κρίσιμη περίοδο για την πορεία
της Ευρώπης και τους Κολ και Μιττεράν τη δεύτερη.
Άλλωστε, ως κεϋνσιανός ο
Ολάντ, ευαγγελίζεται έναν διευρυμένο ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,
για την έξοδο από την κρίση σε συνδυασμό με τη δημιουργία προϋποθέσεων
οικονομικής ανάπτυξης. Επίσης πιστεύει στην προοπτική των ευρωομολόγων για την
αποτελεσματικότερη διαχείριση του χρέους των ευρωπαϊκών κρατών. Σε όλα αυτά τα
κολοσσιαία για την Ευρώπη πολιτικά ζητήματα, η Μέρκελ, η οποία σε ένα χρόνο θα
κριθεί και αυτή στις κάλπες, δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την στήριξη των
σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας. Και εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον πολιτικό
παιγνίδι.
Ολάντ, ευαγγελίζεται έναν διευρυμένο ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας,
για την έξοδο από την κρίση σε συνδυασμό με τη δημιουργία προϋποθέσεων
οικονομικής ανάπτυξης. Επίσης πιστεύει στην προοπτική των ευρωομολόγων για την
αποτελεσματικότερη διαχείριση του χρέους των ευρωπαϊκών κρατών. Σε όλα αυτά τα
κολοσσιαία για την Ευρώπη πολιτικά ζητήματα, η Μέρκελ, η οποία σε ένα χρόνο θα
κριθεί και αυτή στις κάλπες, δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την στήριξη των
σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας. Και εδώ αρχίζει το ενδιαφέρον πολιτικό
παιγνίδι.
Σε αυτή τη στρατηγική
πλατφόρμα για την Ευρώπη, ο κεντροαριστερός υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, βρίσκεται
πολύ πιο κοντά με τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες. Και με δεδομένο ότι οι δύο
αυτές δυνάμεις της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς διαφωνούν με τη σημερινή μορφή
του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας που προωθεί (και θέτει ως
προτεραιότητα) η κ. Μέρκελ, διαμορφώνονται νέες ευνοϊκές συνθήκες για ένα
μεγάλο πολιτικό deal ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, το οποίο, στο
βαθμό που θα πραγματοποιηθεί, θα είναι καθοριστικό για το μέλλον της Ευρώπης.
πλατφόρμα για την Ευρώπη, ο κεντροαριστερός υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας, βρίσκεται
πολύ πιο κοντά με τους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες. Και με δεδομένο ότι οι δύο
αυτές δυνάμεις της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς διαφωνούν με τη σημερινή μορφή
του συμφώνου δημοσιονομικής σταθερότητας που προωθεί (και θέτει ως
προτεραιότητα) η κ. Μέρκελ, διαμορφώνονται νέες ευνοϊκές συνθήκες για ένα
μεγάλο πολιτικό deal ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία, το οποίο, στο
βαθμό που θα πραγματοποιηθεί, θα είναι καθοριστικό για το μέλλον της Ευρώπης.
* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από τη Δωρίδα
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, με καταγωγή από τη Δωρίδα
- Διαφήμιση -
Subscribe to our newsletter