Η ΑΔΙΕΞΟΔΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΜΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ
- Διαφήμιση -
Χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά
κόμματα, τις πολιτικές προσωπικότητες, τις κοινωνικές δυνάμεις καθώς μπαίνουμε
στην τελική ευθεία για της καθοριστικής σημασίας εκλογές της 6ης Μαΐου.
για μια παραγωγική και εποικοδομητική προεκλογική αντιπαράθεση, που θα
δημιουργήσει θετικές προσδοκίες, αλλά και θα αφήσει θετική παρακαταθήκη στην
ακανθώδη μετεκλογική περίοδο.
δημιουργική στροφή στο δρόμο που θα διανύσουν, ως τις εκλογές. Για μια
αναθεώρηση θέσεων και πρακτικών, που θα απελευθερώσει τις εγκλωβισμένες
δυνάμεις και θα ενισχύσει το αίσθημα ευθύνης και εθνικής αυτοπεποίθησης. Είναι
το μόνο που σε συνδυασμό με την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στην
Ευρώπη(βλέπε Γαλλία), μπορεί να ανακόψει τις οριζόντιες λογικές μείωσης των
μισθών και να δώσει ουσία στην στοχευμένη ανάπτυξη.
κομμάτων επιμένουν σε μια ευκαιριακή και επικοινωνιακού τύπου αντιπαράθεση, που το μόνο
που προσθέτει είναι πικρία και απογοήτευση στους ανήσυχους και τρομαγμένους
πολίτες.
του Ευάγγελος Βενιζέλος, εγκλωβισμένος στις ολέθριες επιλογές του 2010 και δεν
μπορεί, αλλά εμφανίζεται και να μην θέλει ,να σπάσει τα αυτοκαταστροφικά
δεσμά[που επέβαλαν άλλοι] με μια γενναία αναθεώρηση όλων εκείνων των πολιτικών,
που το ακυρώνουν ως κοινωνικό και προοδευτικό πολιτικό οργανισμό.
περιθωριοποίηση (σωστά) των προσώπων που
οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό καταστροφικό αδιέξοδο, χωρίς να τολμά την
επιβεβλημένη υπέρβαση από τις διαχειριστικού τύπου λογικές, τις οποίες πληρώνει
ακριβά η χώρα.
μονόλογοι του νέου Προέδρου ,σε τρόπο ώστε να αναδεικνύεται η ευχέρεια και η
ικανότητά του σε σχέση μ’ αυτή του προκατόχου του Γιώργου Παπανδρέου, δεν
μπορεί εκ των πραγμάτων και από μόνη της να σηματοδοτήσει τη δυναμική φυγή από
το πρόβλημα.
θέλω να πω τίποτα» άρχισε ήδη να ενοχλεί και είναι ορατός ο κίνδυνος
εγκλωβισμού ολόκληρου του στελεχιακού δυναμικού του ΠΑΣΟΚ ,που μπορεί να συνεισφέρει με
σοβαρές και ρηξικέλευθες προτάσεις εξόδου από την κρίση.
κομματικών επιδιώξεων, μέσω της αναδιάταξης των προσωπικών φιλοδοξιών των ηγετικών
στελεχών. Είναι η διατήρηση των εθνικών
χαρακτηριστικών της χώρας και η συνοχή της κοινωνίας.
και να εγκριθούν οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που
βάσει χρονοδιαγράμματος και προτεραιοτήτων ,θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση
και όχι αυτές που είναι αρεστές στους πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους
Βρυξελλών και Βερολίνου.
το αδιέξοδο. Για παράδειγμα το «τρίγωνο της συμφοράς» διαφθορά-διαπλοκή-φοροδιαφυγή,
δεν αντιμετωπίζεται με «μεταρρυθμιστικές λύσεις» τύπου Ζήμενς , υποβρυχίων και
τώρα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, για τις οποίες κόπτεται το διευθυντήριο
των Βρυξελλών.
Αντώνης Σαμαράς, επιλέγοντας την στρατηγική της αυτοδυναμίας που είναι σαφώς
αναντίστοιχη με τις προσδοκίες των προβληματισμένων πολιτών, περιχαρακώνεται σε
ένα πλαίσιο θέσεων και απόψεων που αυτοακυρώνεται ,με τον τρόπο που
προβάλλεται, αλλά και με τον τρόπο που επιχειρείται να επιβληθεί στο εκλογικό
σώμα.
λιγότερο αυτάρεσκη τακτική, αρκετές απ’ αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν
χρήσιμο υλικό για το νέο εθνικό –κοινωνικό σχέδιο δράσης, που χρειάζεται η
χώρα. Θέλει να εξαιρεί τον εαυτό της από τον ούτως ή άλλως αδιέξοδο δρόμο του
μνημονιακού μονόδρομου, που επεβλήθη στη χώρα μας και με δική της ευθύνη, αλλά
από την άλλη αρνείται επιλογές που μας αποδεσμεύουν από τις
καταστροφικές διατάξεις του μνημονίου.
δυνάμεις για μια ενδιάμεση λύση ,μεταξύ μνημονίου και άτακτης χροωκοπίας,που θα
διεκδικηθεί με αξιώσεις από την τρόικα.
κόμματα της κυβερνούσας Αριστεράς και της λαϊκής αντιμνημονιακής Δεξιάς, πρέπει
να κατανοήσουν ότι δεν προσφέρουν λύση με το να επιδεικνύουν τη συγκομιδή
προσώπων και μεθόδων ,αλλά και το ψάρεμα
προτάσεων που κυκλοφορούν στην αγορά , για να ικανοποιήσουν τις εκλογικές
ανάγκες της περιόδου. Ούτε φυσικά με το να διαγκωνίζονται στην ακραία
αντιμνημονιακή ρητορική, προκειμένου να θολώσουν το τοπίο και να κρύψουν τις
εμφανείς αδυναμίες τους.
ύπαρξής τους, της καθόδου τους στις εκλογές και της δημοκοπικής τους άνθισης,
δεν πρέπει να το μετατρέψουν σε ένα μεταφυσικό θεώρημα, που θα χαϊδεύει τους
απογοητευμένους πολίτες προεκλογικά και θα τους εγκαταλείπει στη μιζέρια τους,
μετεκλογικά. Πρέπει από τώρα με στοιχειοθετημένες θέσεις και υλοποιήσιμο
προγραμματικό λόγο, να δώσουν σοβαρή μετεκλογική προοπτική σε συνθήκες μη
αυτοδυναμίας
καταλάβουν οι πάντες:
πόλωση, μέσω της επίδειξης των κομματικών αυθεντιών ,του αποπροσανατολισμού και
της επιλεκτικής διαστρέβλωσης των θέσεων των αντιπάλων, έχει παρέλθει. Στη
συγκεκριμένη δε στιγμή είναι και εξαιρετικά επικίνδυνη.
- Διαφήμιση -