Ή λιτότητα ή ανάπτυξη

Πώς η Ελλάδα θα ξεπεράσει την δεινή οικονομική της θέση, η οποία θέτει σε δοκιμασία μεγάλη την κοινωνία ολόκληρη; Πώς θα αντιμετωπίσει –επιτέλους- αποφασιστικά η Ευρώπη την παρατεταμένη της κρίση; Πώς η Ευρώπη και κυρίως εν προκειμένω η Ελλάδα, μπορούν να περάσουν πάλι στην πολυπόθητη φάση της οικονομικής ανάπτυξης, για να διασφαλίσουν το μέλλον τους;

Στα ερωτήματα αυτά, που είναι καθολικά και απολύτως κρίσιμα σήμερα για τη χώρα μας, θα κληθούν να απαντήσουν οικονομολόγοι διεθνούς διαμετρήματος, οι οποίοι θα μιλήσουν για την κρίση και τις οικονομικές πολιτικές, στην Ευρώπη και την Ελλάδα, σε εκδήλωση που οργανώνει αύριο το απόγευμα ο Σύνδεσμος Ελλήνων Αποφοίτων του Harvard Business School.

Το κυρίαρχο κατά τη γνώμη μας ερώτημα, είναι εάν μία χώρα σαν την Ελλάδα ή και μία ισχυρή ένωση χωρών με ενιαίο νόμισμα, όπως η Ευρωζώνη, μπορεί να θέσουν σε λειτουργία πάλι τις δυνάμεις της ανάπτυξης, να ξεπεράσουν δηλαδή την κρίση και να «γυρίσουν» σε σχετικά εύλογο χρόνο το παιχνίδι της οικονομίας, εφαρμόζοντας μία γενικευμένη και επί μακρόν πολιτική λιτότητας.

Πιστεύουμε ότι αυτό δεν είναι δυνατόν! Και, υπό αυτή την έννοια, η πρόκληση των απόψεων και των προτάσεων πολιτικής που μπορεί να εκφραστούν, παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, μάλιστα, η εφαρμογή ενός χοντροκομμένου και εν πολλοίς αντιφατικού μίγματος πολιτικής λιτότητας, το οποίο διαιωνίζεται συνεχώς και σκληραίνει, σε συνδυασμό με την παντελή έλλειψη ρευστότητας που «πληρώνει» το τραπεζικό σύστημα εξαιτίας του κράτους, κατέδειξαν ότι όχι μόνο δεν μπορεί να θεμελιωθεί μία προοπτική ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά και ότι – επιπλέον- η ύφεση της οικονομίας θα βαθαίνει ολοένα και περισσότερο, με αποτέλεσμα να καταστραφούν στο τέλος και οι βασικοί – υγιείς- αρμοί του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα.

Και όλα αυτά, εξαιτίας της αφερεγγυότητας του ελληνικού Δημοσίου και της ανεπάρκειας στη διαχείριση των πιο κρίσιμων θεμάτων της χώρας, την τελευταία διετία. Οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος ήταν πράγματι κολοσσιαίες, αλλά το θέμα τώρα δεν είναι αυτό.

Για να περάσουμε στην ανάπτυξη, τις νέες δουλειές, τις νέες ευκαιρίες, τις καινοτομίες, την αύξηση των εργασιών μεσοπρόθεσμα και των θέσεων απασχόλησης, χρειάζεται να «πέσουν» στην αγορά χρήματα. Χρειάζονται κεφάλαια για επενδύσεις και υποδομές και βεβαίως χρειάζονται προϋποθέσεις οικονομικές, οι οποίες συναρτώνται άμεσα με τις μεταρρυθμίσεις για την αναδόμηση της ελληνικής οικονομίας και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της.

Η ανταγωνιστικότητα δεν είναι κυρίως ζήτημα εργατικού κόστους, αλλά εκσυγχρονισμού της οργάνωσης και της παραγωγικότητας, της τεχνολογίας, της εξουδετέρωσης του αντι-επιχειρηματικού πνεύματος που διατρέχει την δημόσια διοικητική μηχανή, του χαμηλότερου κόστους των χρηματοδοτήσεων κ.λ.π.

Οι υποχρεώσεις, συνεπώς, της πολιτικής τάξης της χώρας, δηλαδή οι νέες πολιτικές προς αυτή την κατεύθυνση, είναι κυρίως το θέμα. Το μεγάλο ζητούμενο. Η κατεπείγουσα ανάγκη, αμέσως μετά την αναδιάρθρωση του χρέους και της νέας δανειακής σύμβασης, στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής συνδρομής και της συμμετοχής της χώρας στον κεντρικό πυρήνα της Ευρώπης.

Εκτός από τις θεσμικές αποφάσεις που είναι απαραίτητο να λάβει η Ευρώπη, το σημαντικότερο για μας είναι τα οικονομικά και πολιτικά μέτρα τα οποία πρέπει να λάβει η ίδια η Ελλάδα.

* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ , με καταγωγή από τη Δωρίδα