Η ΚΟΥΡΣΑ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

Απέναντι στην ενότητα στόχων και διεκδικήσεων και των συνεπακόλουθων κινήσεων τακτικής που μπορεί να φέρουν αποτελέσματα, το πολιτικό προσωπικό της χώρας που είναι κατανεμημένο στα συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα του κυβερνητισμού, εξακολουθεί να κινείται σε ρυθμούς ομφαλοσκοπικής αυτοϊκανοποίησης. Ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες και επικαλούνται τους δικούς τους λόγους. Καταλήγουν ωστόσο στο ίδιο αποτέλεσμα. Της επανάληψης δηλαδή μεθόδων και αντιλήψεων που υπαγορεύονται από Βρυξέλλες – Βερολίνο – Παρίσι.

Χάνεται έτσι πολύτιμος χρόνος. Γιατί από μόνο του το γεγονός της συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας του Λουκά Παπαδήμου, δεν μπορεί να αποτελέσει την πειστική απάντηση στα κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα που διακυβεύονται τις ημέρες που έρχονται. Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, επιβάλλεται η χώρα να κάνει συγκεκριμένες παρεμβάσεις με θέσεις και αντιπροτάσεις ,απέναντι στη γερμανική φρενίτιδα του ισοπεδωτισμού που έχει καθηλώσει ολόκληρες οικονομίες της ευρωζώνης σε παρατηρητή των τεκταινομένων. Και το σημαντικότερο. Τις έχει καταδικάσει σε μια αδράνεια που παράγει συνεχώς προβλήματα ύφεσης και παραγωγικής αποδιάρθρωσης.

Οι κοινωνίες πολλών χωρών της ευρωζώνης που βιώνουν αυτή την καταστρεπτική πορεία, είναι πλέον ανοικτές στις τεκμηριωμένες αντιπροτάσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η σχετική ζύμωση μεταξύ των πολιτικών της Γερμανίας, έχει αναδείξει σε κορυφαίο γεγονός τις καίριες επισημάνσεις του πρώην καγκελάριου Χέλμουτ Σμίτ, που μίλησε για κοινή ευρωζώνη με κοινή αντίληψη χρέους και για πρωτοβουλίες από ευρωβουλευτές και εθνικά κοινοβούλια, για να δοθεί μια αποφασιστική μάχη κατά των οίκων αξιολόγησης και των κερδοσκοπικών ομίλων που οδηγούν την κούρσα θανάτου.

Αργά ή γρήγορα, με συμφωνίες ή με ανατροπές, οι κοινωνίες των χωρών της ευρωζώνης θα κληθούν να πάρουν θέση επί του σχεδίου Μέρκελ – Σαρκοζί που μετά τις προειδοποιήσεις δύο οίκων αξιολόγησης ότι θα υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας και ενδεχομένως της Γερμανίας, φαντάζει σχήμα πρωθύστερο. Η κλειστή ομάδα τεχνοκρατών στις Βρυξέλλες που εκπονεί ανάλογα σχέδια, είναι η ίδια που με τις πράξεις της και τις προτεινόμενες λύσεις της, εκτόξευσε στα ύψη την κρίση εμπιστοσύνης.

Στη φάση εκείνη, που δεν θα αργήσει να έρθει, η Ελλάδα δεν θα είναι μόνη της στον αγώνα για την ομαλοποίηση των συνθηκών της κρίσης. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα έχουν προωθηθεί δραστικά οι προτάσεις για εγγύηση της συνοχής της ευρωζώνης, με αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους και την παροχή χαμηλότοκων δανείων ενός λειτουργικού και ευέλικτου ευρωομολόγου.

Εν όψει όλων των αντικοινωνικών μέτρων που έρχονται, τα κόμματα στην Ελλάδα οφείλουν να διαμορφώσουν, αν όχι όλα μαζί το καθένα ξεχωριστά, 3-4 βασικές στοχεύσεις. Αυτές θα πρέπει να αφορούν τον μηχανισμό, τα μέσα, το χρονοδιάγραμμα δέσμευσης για να προωθήσουν :

• Τις συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις στο κράτος για να γίνει επιτέλους ευέλικτο. Να τις ονομάσουν και να τις προωθήσουν άμεσα.
• Την άμεση απορρόφηση όλων των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ,που θα δώσουν ανάσες ρευστότητας στην αγορά. Καθώς και την πραγματοποίηση 4-5 μεγάλων επενδύσεων που θα σηματοδοτήσουν την αντιστροφή της επενδυτικής άπνοιας.
• Την είσπραξη όλων των βεβαιωθέντων φόρων, όλων εκείνων που φοροδιέφευγαν κατά τρόπο προκλητικό.
• Τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου πλαισίου κοινωνικής συνοχής που θα απαντά στις στρεβλώσεις που προέρχονται από την παρατεταμένη ύφεση – λιτότητα – ανεργία.

Αν τα κόμματα που στηρίζουν σήμερα την κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν φανούν αντάξια των προσδοκιών των πολιτών, τότε το κενό θα το καλύψουν οι διεργασίες που θα κορυφωθούν – είναι βέβαιο – στο εκλογικό σώμα. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι τα ζητήματα κυβερνητισμού, δεν είναι δυνατόν να τα χειρίζονται εσαεί τα ίδια κόμματα. Κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες στο κεντροαριστερό φάσμα του πολιτικού συστήματος, θα δώσουν την εναλλακτική λύση. Μένει βεβαίως να αποδειχθεί πόσο θα είναι αξιόπιστη και αποτελεσματική.