Η πρόταση της 9ης Δεκεμβρίου
Χρόνος ανάγνωσης: 2 λεπτά
Το ευρώ δεν είναι ένα απλό οικονομικό πρότζεκτ. Είναι ένα σύνθετο και πολύ βαθύ πολιτικό πρότζεκτ. Είναι ίσως το μεγαλύτερο πολιτικό πρότζεκτ που έχει να φέρει σε πέρας η Ευρώπη. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, δημιουργούν κατά τη γνώμη μας αισιοδοξία. Και δείχνουν ότι τα πράγματα κινούνται προς το καλύτερο. Πιθανότατα προς ένα νέο πολιτικό Σύμφωνο της Ευρωζώνης, που θα φέρει στη Σύνοδο της 9ης Δεκεμβρίου, ως πρόταση, ο Βαν Ρομπόι.
Τα κομμάτια του πάζλ, σε αυτή την πολύ κρίσιμη παρτίδα για το μέλλον του ευρώ και της Ευρώπης, φαίνεται ότι σιγά – σιγά αρχίζουν να συγκολλούνται. Υπάρχει μία αισθητή πρόοδος. Μία σύγκλιση, μεταξύ των αγεφύρωτων, έως πρότινος, θέσεων της Γερμανίας και της Γαλλίας, κατά πρώτο λόγο.
Φαίνεται, πράγματι, ότι το αίτημα της Γαλλίας (και σχεδόν της Ευρώπης ολόκληρης) για την οικονομική ενοποίηση και διακυβέρνηση, θα περάσει. Και ταυτόχρονα θα περάσει και το αίτημα της Γερμανίας για τους κανόνες της δημοσιονομικής αυστηρότητας και του ελέγχου. Η σύγκλιση αυτή, ο κοινός τόπος κατά κάποιο τρόπο, θα αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για την πολιτική Ευρώπη. Μία νέα δυναμική για περισσότερη Ευρώπη.
Η επιλογή του Μόντι στην Ιταλία πρόσθεσε έναν ακόμη συνομιλητή, της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας του ευρώ, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ο Μόντι αποτελεί και μία εγγύηση στην παρέα. Το ίδιο και ο Ντράγκι, στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η ΕΚΤ πιέζει τους πολιτικούς να αναλάβουν δράση. Κάντε, λέει, αυτό που πρέπει να κάνετε και εμείς θα προχωρήσουμε να πράξουμε πολλά περισσότερα. Μεγάλη πίεση, για να προχωρήσει η ενοποίηση, άσκησαν στο μεταξύ ο χρηματοπιστωτικός και ο βιομηχανικός κόσμος της Ευρώπης.
Τίποτε δεν είναι τυχαίο, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο σοβαρά και σιγά – σιγά να αλλάζουν. Ο Σαρκοζί και η Μέρκελ, σε έξη μήνες και ένα χρόνο αντίστοιχα, έχουν εκλογές. Όλα τώρα τα μετρούν και τα υπολογίζουν. Ασφαλώς και δεν θέλουν να σκάσει η βόμβα (η Ευρωζώνη) στα χέρια τους.
Στη Σύνοδο, λοιπόν, της 9ης Δεκεμβρίου, η εκτίμηση είναι ότι θα υπάρξει πρόταση για ένα νέο πολιτικό Σύμφωνο, το οποίο θα αφορά τα μέλη της Ευρωζώνης και θα ισορροπεί τις απαιτήσεις για δημοσιονομική πειθαρχία και εμβάθυνση της οικονομικής ενοποίησης, σε συνδυασμό με τον διευρυμένο ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τον ενισχυμένο του EFSF. Οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ, θα μπορούν να συνάπτουν διμερή δάνεια με το ΔΝΤ.
Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ θα μπορεί με τη σειρά του να ενισχύει το EFSF (που έχει σήμερα ανεπαρκείς πόρους), αγοράζοντας για παράδειγμα και τα ομολογά του, κυρίως εκείνα των χωρών που εμφανίζουν πρόβλημα. Αυτό θα αποτελέσει ένα ισχυρό μήνυμα στις αγορές, μία απάντηση, η οποία θα αποκαταστήσει αναμφίβολα και μία ισορροπία. Ταυτόχρονα, όμως, ότι είναι να γίνει θα γίνει γρήγορα και αυτό πολιτικά είναι επίσης πολύ σημαντικό, αυτούς τους τόσο κρίσιμους μήνες για την Ευρώπη.
Διότι, η Ευρωζώνη έτσι, θα υπερπηδήσει τις πολλαπλές διαδικασίες και τα ενδεχόμενα εμπόδια (εγκρίσεις τοπικών κοινοβουλίων, τυχόν δημοψηφίσματα κ.λ.π.) που θα προκαλούσαν απελπιστική απώλεια χρόνου, στην εφαρμογή μιας αξιόπιστης λύσης.
* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ