Ευρώπη ή κομματοκρατία

Η κυβέρνηση Παπαδήμου αποτελεί μία σημαντική τομή στη σύγχρονη πολιτική διαδρομή της Ελλάδας, με πολλαπλές θετικές αντανακλάσεις και επιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας και βεβαίως στο εξωτερικό. Σε μία ιστορικά κρίσιμη καμπή για το μέλλον του τόπου, αποτελεί πράγματι μία ουσιαστική αλλαγή, η οποία αντικατοπτρίζει τις νέες προκλήσεις και τα νέα αιτήματα της κοινωνίας και της οικονομίας, στην προσπάθεια να κρατηθεί η χώρα ζωντανή στην ευρωπαϊκή προοπτική της. Παράλληλα, δημιουργεί κατά τη γνώμη μας την ελπίδα, ότι μπορεί να σηματοδοτήσει μία νέα αρχή, για να τελειώνουμε σιγά – σιγά με το πελατειακό πολιτικό σύστημα και τη διεφθαρμένη κομματοκρατία, που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία.

Με την κυβέρνηση συνεργασίας και το πρόσωπο του κ. Παπαδήμου στην κορυφή, κατά πρώτο λόγο μπαίνει φρένο στη συνεχή καταρράκωση και αναξιοπιστία της Ελλάδας στο εξωτερικό και ειδικότερα στους εταίρους μας και τους λαούς της Ευρώπης. Η Ελλάδα υπέστη ένα τέτοιο θανάσιμο πλήγμα στο κύρος της, εξαιτίας του συγκεκριμένου πολιτικού προσωπικού της, που θα περάσουν πολλά χρόνια για να το επουλώσει. Επίσης, βέβαια, η νέα κυβέρνηση διασφαλίζει την έκτη δόση της βοηθείας – προκειμένου να πληρωθούν οι μισθοί του δημοσίου και οι συντάξεις – και αυτό από μόνο του δεν είναι λίγο, όπως φυσικά διασφαλίζει και την προώθηση της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου.

Κατά δεύτερο λόγο, η νέα κυβέρνηση δημιουργεί προϋποθέσεις και προσδοκίες, στην κοινωνία και την οικονομία, για σταθερότητα και για ειλικρίνεια στις σχέσεις Ελλάδας και Ευρώπης και στις σχέσεις κυβερνώντων και πολιτών. Η κοινωνία των πολιτών, από απαθής μέχρι πρότινος, συνειδητοποιεί τώρα ότι είναι άμεση ανάγκη να αποστασιοποιηθεί από το κομματικοποιημένο κρατικό πελατειακό σύστημα, του οποίου έπεσε θύμα.

Πράγματι, κατά τρίτο λόγο, η κυβέρνηση Παπαδήμου αντανακλά την ενεργοποίηση της κοινής γνώμης απέναντι σε όλα όσα δραματικά και εκφυλιστικά σημειώθηκαν στην πολιτική ζωή του τόπου, τοποθετούμενη κόντρα σε ένα παρωχημένο προσωποπαγές πρωθυπουργικό σύστημα, το οποίο μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στην καταβαράθρωση (βλέπε υπόθεση δημοψηφίσματος). Δεν είναι τυχαίο ότι ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών, σχεδόν από όλα τα κόμματα, ξεσηκώθηκε και ανέλαβε πολιτικές πρωτοβουλίες υπό την πίεση της κοινωνίας, λίγο πριν να βυθιστεί ο τόπος στην άβυσσο. Ταυτόχρονα, όμως, εκτός από την προσπάθεια της ευρωπαϊκής αναστήλωσης της χώρας, που εκφράζεται στην επιλογή Παπαδήμου, οι διεργασίες και το αποτέλεσμα, δημιουργούν μία κουλτούρα υπευθυνότητας και συνεργασίας, στοιχεία απαραίτητα για να ανανεωθεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα, σε μία κοινωνία και μία οικονομία που πιέζονται, που αλλάζουν, αλλά και που εκπαιδεύονται στις δύσκολες προκλήσεις της δημοσιονομικής και δομικής κρίσης. Σε περίοδο μάλιστα που κλυδωνίζεται η Ευρώπη ολόκληρη και αρκετοί εταίροι μας θα προτιμούσαν να πετάξουν την Ελλάδα απέξω.

Η ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας, βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία και αντιπαράθεση (πλέον) με την κομματοκρατία. Αυτό είναι το κύριο στοιχείο και αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε από τις τρέχουσες μεγάλες αλλαγές. Όλη η Ευρώπη, δεν είναι τυχαίο, δουλεύει πάνω σε αυτό τον καμβά της συνεργασίας και της συνεννόησης. Είναι πραγματικά αδύνατο να διαχειριστείς κρίσεις και να επιζητείς την ανάκαμψη, με διχασμένη την κοινωνία, τις οικονομικές και τις πολιτικές δυνάμεις ενός τόπου!

* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ