Η Ελλάδα σαν… ξένη επαρχία

Του Γιάννη Κοτόφωλου*
Σε τέτοια κακιά μοίρα, η Ελλάδα μάλλον δεν έχει βρεθεί ποτέ ξανά μετά τον πόλεμο… Κατά κυριολεξία, σήμερα, ο τόπος υποβαθμίζεται με τον πιο άγριο τρόπο σε οικονομικό επίπεδο, η χώρα διασύρεται διεθνώς, η φτώχεια έχει αρχίσει και περιθωριοποιεί τα ασθενέστερα εισοδηματικά στρώματα, η κοινωνία σιγά – σιγά διαλύεται καθώς συνθλίβεται και η μεσαία τάξη, η εθνική κυριαρχία προσφέρεται «στο πιάτο» και η δημοκρατία, με την έννοια της λειτουργίας των θεσμών, της νομιμοποίησης των πράξεων της εξουσίας και της αντιπροσώπευσης του εκλογικού σώματος, δείχνει πλέον ηττημένη.

Πού θα καταλήξουμε, λοιπόν, ως χώρα, υπό τις παρούσες συνθήκες και κυρίως με τον τρόπο που εξακολουθεί να διαχειρίζεται το πολιτικό σύστημα τις τόσο κρίσιμες και ζωτικές για το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας υποθέσεις;

Πρώτον, μετά από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και εισοδημάτων, μετά τις αλλεπάλληλες φορολογικές επιδρομές, το κλείσιμο χιλιάδων μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, την ογκώδη αύξηση της ανεργίας και όλα όσα ακόμη έπονται, πιστεύουμε ότι η Ελλάδα κινδυνεύει να εκφυλιστεί σε μία φτωχή χώρα της νοτιο – ανατολικής περιφέρειας (βαλκανοποίηση). Με άλλα λόγια, όλοι θα δουλεύουμε για τα μισά λεφτά, κυριολεκτικά, σε σχέση με εκείνα που κερδίζαμε πριν από τρία χρόνια… Όσοι βέβαια από εμάς θα διατηρούν την εργασία τους, διότι η ανεργία θα ξεπεράσει σίγουρα το 20%.

Δεύτερον, γίνει δεν γίνει και σε όποιον βαθμό πραγματοποιηθεί το περιβόητο «κούρεμα», η αλήθεια είναι ότι το χρέος θα παραμένει πάντα υψηλό για τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας, από τη στιγμή που το εθνικό εισόδημα θα συρρικνώνεται όλα αυτά τα χρόνια και το κράτος θα εξακολουθεί να δανείζεται για να καλύπτει τις καινούργιες του ανάγκες. Ο άμεσος κίνδυνος, επιπλέον, είναι να μετατραπεί η Ελλάδα σε μία οικονομία πολύ περιορισμένης εμπιστοσύνης. Δεν είναι τυχαίο ότι η οικονομία μας έχει ξεπέσει στην 100η θέση παγκοσμίως από πλευράς επενδυτικού ενδιαφέροντος και ότι οι ίδιοι οι Έλληνες σηκώνουν από τις τράπεζες τις καταθέσεις τους και τις μεταφέρουν στο εξωτερικό (περίπου 80 δισεκ. ευρώ τραβήχτηκαν έως τώρα από το σύνολο των 240 δισεκ. ευρώ), επειδή δεν εμπιστεύονται την πολιτική διαχείριση και αμφισβητούν, κατ επέκταση, την προοπτική του τόπου.

Τρίτον, όταν υπό το πρίσμα αυτό οι περιουσίες των Ελλήνων απαξιωθούν τελείως, τότε, τα ξένα οικονομικά συμφέροντα (γερμανικά, γαλλικά ή αμερικανικά) θα έχουν κάθε κίνητρο να αγοράσουν «μπιτ παρά», όλες τις μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, τα δικαιώματα εκμετάλλευσης ή τα φιλέτα των ακινήτων, για να επικαρπωθούν τεράστια οφέλη στρατηγικά (βλέπε ενέργεια) και οικονομικά. Σε ξένα χέρια θα καταλήξουν το πιθανότερο η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ (είναι ήδη), τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι μεγάλες εγχώριες τράπεζες, οι σημαντικότερες βιομηχανίες, τα εναλλακτικά δίκτυα ενέργειας, ο τουριστικός κορμός και πάει λέγοντας. Έτσι, η χώρα θα είναι σαν… μία ξένη επαρχία! Όπου, όλη η παραγόμενη υπεραξία, ο οποιοσδήποτε εθνικός πλούτος θα δημιουργείται από τους Έλληνες, το μέρισμα της οικονομίας, θα περνάει σε άλλες χώρες. Είτε με την μορφή των τοκοχρεολυσίων για την αποπληρωμή των δανείων, είτε με την μορφή των κερδών από τους μεγάλους επιχειρηματικούς κλάδους, που θα ανήκουν σε ξένους μετόχους…

* Ο Γιάννης Κοτόφωλος είναι δημοσιογράφος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ