ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ

Του Ρούσσου Βρανά                                                                    ΑΝΑΛΥΣΗ

Χρονιάρα μέρα σήμερα για το έθνος, κι ας φύγουμε λίγο από τα στενά όρια της Δωρίδας, να δούμε την επικαιρότητα με τους σύγχρονους πολέμους που εξελίσσονται δίπλα μας και τα πραγματικά τους αίτια

Μιλάμε για την περίπτωση της Λιβύης, που ο κόσμος δικαιολογημένα δεν έχει σαφή εικόνα, γιατί ξεκίνησε τώρα αυτή η πολεμική παρέμβαση , και να δέχεται καταιγισμό …«βομβαρδισμών πληροφόρησης» !

Θα παρουσιάσουμε λοιπόν μια προσέγγιση του θέματος με ανάλυση του Ρούσσου Βρανά, που δίνει μερικά απόκρυφα σημεία που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα μερικά πράγματα τα οποία δεν φαίνονται βέβαια δια γυμνού οφθαλμού, μέσα στο σκοτεινό περιβάλλον της παραπληροφόρησης και προπαγάνδας.

Από το περασμένο … Σαββατοκύριακο, μετά την επέμβαση στη Λιβύη , ο κόσμος δεν είναι πια ο ίδιος. Όχι πάντως επειδή έγινε πιο ανθρωπιστικός. « Ο κόσμος άλλαξε» λέει σε συνέντευξή της η οικονομική αναλύτρια Τρίλμπι Λούντμπεργκ, που παρακολουθεί τις διεθνείς τιμές των καυσίμων. «Αντί να αρχίσουν να μειώνονται λόγω της ιαπωνικής κρίσης, θα τις ξαναδούμε να ανεβαίνουν». Στην Ευρώπη η βενζίνη είναι ήδη 5% ακριβότερη από όσο ήταν πριν από δύο εβδομάδες . Γι αυτό άραγε η διεθνής κοινότητα «στέκεται στο πλευρό του λιβυκού λαού που διεκδικεί τα ανθρώπινα δικαιώματα του», όπως αναφέρει το ψήφισμα 1973 του ΟΗΕ ;

Η Ιστορία … ίσως γράψει κάποτε ποια ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και που έκανε τους Δυτικούς να επιτεθούν στον Καντάφι, ενώ μέχρι τότε τον παρακολουθούσαν απαθείς να σφάζει το λαό του. Ήταν την περασμένη Τρίτη , υποστηρίζουν οι «Τάϊμς της Ασίας» όταν , σε συνέντευξη του στη γερμανική τηλεόραση , ο Καντάφι ξεκαθάρισε πως οι δυτικές πετρελαϊκές εταιρίες θα πρέπει να ξεχάσουν τα λιβυκά πετρέλαια. Είπε :  “Δεν εμπιστευόμαστε τις εταιρείες τους που συνωμότησαν εναντίον μας . Τα πετρελαϊκά μας συμβόλαια θα πάνε σε ρωσικές, κινεζικές και ινδικές εταιρείες”. Δηλαδή σε χώρες-μέλη της BRIC.Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι τέσσερις από τις πέντε αποχές στο ψήφισμα 1973του ΟΗΕ προήλθαν από αυτές τις χώρες (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα). Επιβεβαιώνονται έτσι οι «κυνικοί» οι οποίοι , πίσω από κάθε πόλεμο των μεγάλων δυνάμεων που μπορούμε να θυμηθούμε, βλέπουν πάντα το πετρέλαιο. Και απογυμνώνονται ηθικά όσοι επικαλούνται ανθρωπιστικά ιδεολογήματα.

Η Λιβύη … είναι η μεγαλύτερη πετρελαϊκή οικονομία της Αφρικής, πιο μεγάλη ακόμη και από την Νιγηρία και την Αλγερία. Διαθέτει αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου 46,5 δις βαρελιών (δεκαπλάσια από τα αιγυπτιακά), που αντιστοιχούν στο 3,5%των παγκόσμιων αποθεμάτων. Πριν ξεσπάσει ο πόλεμος παρήγε 1,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, με στόχο να φτάσει στα διπλάσια. Το πετρέλαιό της είναι εξαιρετικής ποιότητας και πολύ χαμηλό κόστους παραγωγής(μόλις ένα δολάριο το βαρέλι).Όταν ο Καντάφι απείλησε τις μεγάλες δυτικές εταιρείες, κατέστησε σαφές πως το παιχνίδι θα τελείωνε για τη γαλλική Total,την ιταλική ENI , τη βρετανική ΒΡ, την ισπανική Repsol,την ExxonMobil ,τη Chevron , την Occidental Petroleum, την Hess και την Conoco Phillips. Όχι όμως και για την κινεζική CNPC,η οποία απορροφά το 11% των λιβυκών εξαγωγών πετρελαίου. Το 85% του λιβυκού πετρελαίου καταλήγει σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ύστερα από αυτό το «Who is Who» γίνεται κατανοητό γιατί τα μεγάλα ευρωπαϊκά και αγγλοαμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα έπρεπε να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην «ανθρωπιστική επέμβαση».

Καθεμιά … από τις χώρες που αντιπροσωπεύουν αυτά τα συμφέροντα έσπευσε να εξασφαλίσει μια θέση στη μετά Καντάφι εποχή. Με τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις για τους λαούς τους σε καιρούς κρίσης, που θα τις αντιληφθούν σύντομα μπροστά στις σόμπες τους , στις αντλίες βενζίνης και στους πάγκους των σούπερ μάρκετ.